سامانچی قیزی (دختر کاه‌فروش)

از گذشه های بسیار دور از او فقط یک نام و یک تصویر بود. هر جا که می‌رفتی در هر خانه و مغازه و تالاری تصویر و یا بهتر بگویم تابلوی نقاشی چهره و اندام او با خوشه‌های گندم بر دوش بر دیوار نصب شده بود. از هرکس که می‌پرسیدی او کیست؟ می‌گفت – سامانچی قیزیده (دختر کاه فروش است). او آشنای همه، جزیی از خانواده و فرهنگ و زبان و فکر مردم و در نهایت سمبل زیبایی و اسطوره پاکی همه بود. مردم آذربایجان وقتی می خواستند زیبایی و پاکی دختری را توصیف کنند می گفتند بله زیباست، دختر کاه‌فروش است (گزلده، سامانچی قیزده )، اما وقتی می‌پرسیدی او کیست؟ کجا و چگونه زیست؟ اکنون کجاست؟ همه فقط یک پاسخ داشتند: او دختر کاه فروش است، اورا کشته‌اند…

رمان دختر کاه‌فروش داستان مردی است جست‌وجوگر که در میانه‌ی بحران‌های درونی و پیچ‌وخم‌های زندگی، با دختری مرموز و ناشناس روبه‌رو می‌شود؛ دختری که کاه می‌فروشد، اما کلام و نگاهش جهانی از راز و معنا را در خود نهفته دارد. این برخورد، آغاز سفری ذهنی و روحی است که قهرمان داستان را به بازنگری در هستی، عشق، تنهایی و سرنوشت وا‌می‌دارد.